آب،آباداني

آب در عین حال که ارزان‌ترین نوشیدنى است، مفیدترین، بهترین و مهم‌ترین نوشیدنى هم هست.

رسول اکرم (ص) در این مورد مى‌فرماید:

پیغمبر گرامى اسلام (ص) براى نحوه آب نوشیدن، دستورالعمل‌هایى بیان فرموده‌اند که مستحب است رعایت شود. در این جا به برخى از آنها اشاره مى‌نماییم :
اذا شرب احدکم الماء و تنفس ثلاثا کان آمنا
((هر کدام از شما در حال آب نوشیدن سه بار نفس بکشد (و آب را در سه جرعه بنوشد، از بیمارى‌ها) در امان خواهد بود.))
اذا اشتهیتم الماء فاشربوه مصا، و لا تشربوه عبا
هرگاه میل به آب پیدا کردید، به صورت مکیدن آن را بنوشید، و به صورت سر کشیدن و پى در پى منوشید.

امام کاظم علیه‏ السلام :

« آب ، غذا را در معده مى‏چرخانَد ، خشم را فرو مى‏نشاند ، بر هوش مى‏افزاید و تلخه را خاموش می ‏کند» .

امام صادق علیه‏ السلام :

پیامبر خدا ، به هنگام روزه گشودن ، با حلوا افطار مى‏کرد . اگر حلوا نبود ، با شکرینه‏اى دیگر یا چند دانه خرما ، و اگر آن نیز نبود ، با آب خالى . مى‏فرمود : «آب ، معده و کَبِد را تمیز مى‏کند ، دهان را خوش‏بو مى‏کند ، دندان‏ها را محکم مى‏سازد ، چشم را قدرت مى‏دهد و دیده را جلا مى‏بخشد ، گناهان را از انسان مى‏شوید ، رگ‏هاى برآشفته و تلخه تحریک شده را فرو مى‏نشانَد ، بلغم را از میان مى‏بَرَد ، حرارت را از معده برمى‏دارد ، و سردرد را نیز از میان مى‏بَرَد» .

امام رضا علیه‏ السلام :

درباره آب سرد ، روایت مى‏کنم که حرارت بدن را فرو مى‏نشانَد ، صفرا را آرام مى‏سازد ، غذا را هضم مى‏کند ، پس‏ مانده‏اى را که در سر معده هست ، ذوب مى‏سازد و تب را از میان مى‏بَرَد.

الوُضوءُ بِمُدِّ و الغُسلُ بِصاعٍ و سَیَأتی أقوامٌ بَعدی یَستَقِلّونَ ذلِکَ فَاُولئکَ عَلى خِلافِ سُنَّتی ؛

پیامبر صلی الله علیه و آله :براى وضوء یک مُدّ (750 گرم) و براى غسل یک صاع (3 کیلو) آب بس است. پس از من گروهى مى‏آیند که این مقدار را کافى نمى‏ دانند ؛ آنها برخلاف سنّت من هستند

پیامبر صلى ‏الله ‏علیه‏ و‏آله :

المُسلِمونَ شُرَکاءٌ فی ثَلاثَ : فِی الماءِ و الکَلاَء وَ النَّارِ ؛

[ میزان الحکمه ، 9634 .]

پیامبر صلى ‏الله‏ علیه‏ و‏آله :

مسلمانان در سه چیز شریک‏اند : آب ، مرتع ، آتش (مواد سوختى) .

رسول خدا صلی الله علیه و آله در شرح آفرینش پدیده ها فرموده اند: خدا آب را آفرید تا آتش را خاموش نماید.1 از این حدیث چنین بر می آید که از فواید آب، یکی هم خاموش کردن آتش به هنگام آتش سوزی است. هرچند امروزه از انواع گازهای اطفای حریق و خاک، در سطح محدود برای مهار آتش بهره گرفته می شود، هیچ کدام ارزش آب را در سطح گسترده ندارند. بارها شاهد بوده ایم که در اثر یک سهل انگاری کوچک، حادثه بزرگی به وجود می آید و هست و نیست خانواده، مغازه، کارخانه، اداره یا سرمایه ملّی کشوری اسیر شعله های سرکش و فروزان آتش شده و هیچ امیدی برای نجات آن ها به نظر نمی رسد، ولی با از راه رسیدن مأموران آتش نشانی و با بهره گیری از قدرت آب موفق می شوند آن شعله های سرکش را رام و فروکش کنند و جان انسان ها و اموالشان را از طعمه حریق نجات دهند. یا بارها از طریق رسانه ها شنیده ایم که در نقاط مختلف دنیا آتش سوزی های بزرگی روی داده که تلاش و توان انسان برای فرو نشاندن آن ها کارآمد و کافی نبوده است و هفته ها این آتش سوزی ها ادامه داشته است تا این که با نزول آب باران از آسمان، شعله ها به آرامی فروکش می کنند و مهار می شوند.

امام علی(ع) فرمودند: «بر شخص تب‌دار آب سرد بریزید آب حرارت تب را خاموش می‌کند.»

از امام صادق (ع) روایت شده که:

«حزاء با آب سرد برای معده خوب است.»

«اگر خنکی و رطوبت آب نبود آتش معده، او را می‌سوزانید.»

«آب جوش بر هر چیز نافع است و به هیچ چیز ضرر نمی‌رساند.»

«آب سرد حرارت را خاموش، صفرا را ساکن و غذا را در معده ذوب می‌کند و تب را می‌برد.»

رسول خدا صلی الله علیه و آله فرموده اند: سه چیز دیده را قوّت می بخشد؛ دیدن سبزه، آب جاری و روی خوب.1 این حدیث دلنشین، به احتمال بسیار می تواند بیانگر این واقعیت باشد که آب در فرهنگ اسلامی می تواند مایه روشنایی دیده (چشم ظاهری) و چشم باطن (بصیرت) باشد. همان گونه که ماندن انسان ها در مکان های تنگ و تاریک و انجام اعمال گناه آلود می تواند باعث ضعف بینایی شود، قرار گرفتن انسان در فضای باز و فرح بخش و نظاره بر زیبایی طبیعت ـ که بخش اعظم آن در وجود آب نهفته است ـ می تواند باعث طراوت روح و تقویت جسم انسان از جمله چشم باشد. از سوی دیگر، آب می تواند چشم بصیرت انسان را به روی زیبایی های نهفته در درون خود که به صورت چشم اندازهای زیبا (یخچال ها، آبشارها، امواج خروشان، قندیل های یخی، بارش باران و ریزش برف) و یا منشور رنگ ها به هنگام پهن شدن گیسوان طلایی خورشید بر روی آب که رنگین کمانی از نور را به تصویر می کشد، باز نماید و دریچه ای باشد که انسان را به سوی منبع نور هدایت کند.